Δημήτρης Βανέλλης. Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Με τα χρώματα των ξωτικών και της Ντανιέλας Σταματιάδη.
Παίρνουμε ένα δοχείο Χάρυ Πότερ. Βάζουμε ένα παιδί που δεν έχει γονείς, δεν είναι αυτό που φαίνεται και κακοπερνά στο σχολείο. Προσθέτουμε ολίγον Τόλκιν και ολίγες οικογενειακές σχέσεις από το Star Wars (άι εμ γιορ φάδερ λουκ), γαρνίρουμε με ένα δαχτυλίδι ή φυλαχτό και έτοιμο το πρώτο μέρος της τριλογίας. Τα αποτελέσματα γεμίζουν ήδη τα παιδικά και εφηβικά ράφια των βιβλιοπωλείων.
Αν δεν έχετε φύγει ήδη για να αγοράσετε μερικά από αυτά και συνεχίζετε να διαβάζετε ίσως ψάχνετε στη λογοτεχνία του φανταστικού για κάτι πιο αυθεντικό και ξεχωριστό και σίγουρα αξίζει να επισκεφθείτε τη γκρίζα χώρα του Δημήτρη Βανέλλη.
Ο Γκλόνκιν και η Λοραζέλ είναι δυο ξωτικά που μεγαλώνουν στη γκρίζα χώρα. Ο Γκλόνκιν θέλει να παίξει για την αγαπημένη του Λοραζέλ την πιο όμορφη μουσική κι εκείνη με τη σειρά της, να του χαρίσει την πιο όμορφη ζωγραφιά. Στη γκρίζα χώρα όμως δεν υπάρχουν πια ήχοι και χρώματα.
Έτσι ο Γκλόνκιν και η Λοραζέλ θα ψάξουν τα υλικά τους σε μια περιπλάνηση πιο παράξενη και από τα ίδια τους τα ονόματά. Μια περιπλάνηση γεμάτη χρώματα, συναισθήματα, περιπέτεια και τρυφερότητα.
Θα κοιμηθούν σε κελύφη σαλιγκαριών, θα πετάξουν με ιπτάμενα μανιτάρια, θα επικοινωνήσουν με τη σκέψη, θα ανακαλύψουν τα ομορφότερα πράγματα στα χειρότερα μέρη και θα βιώσουν μαζί με τον αναγνώστη, το πραγματικό μέγεθος και τα όρια του κόσμου που ζουν και ονειρεύονται. Έναν κόσμο που θα αλλάξουν με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.
Άλλωστε Λοραζέλ μπορεί να είναι χρώμα χαμένο και Γκλον-Κιν ήχος μεταλλικός...
Το χρώμα θα επιστρέψει στο τέλος του βιβλίου αν και υπήρχε εκεί από την αρχή, στις ζωγραφιές της Ντανιέλας Σταματιάδη που συνοδεύουν το ταξίδι των ηρώων, μαζί με μια ανεπαίσθητη υποψία του αναγνώστη πως το βιβλίο δεν μιλάει για ξωτικά και φανταστικούς κόσμους, αλλά για κάτι ανησυχητικά πιο οικείο.
