Η αγάπη της Μαργετίνας.

Της Αργυρώς Πιπίνη με τα χρώματα της Μάριας Μπαχά. Από το συλλογικό “Μια αγάπη, επτά χρώματα κι ένας λύκος”, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Η Μαργετίνα αγαπά. Και περιμένει. Σιγά μη σ’ αγαπήσει το πιο πλούσιο παλικάρι του χωριού, της λένε η αδελφές κι η μητριά της, από υποχρέωση χόρεψε μαζί σου. Κι η Μαργετίνα περιμένει. Γιατί είναι η Μαργετίνα, όχι η Σταχτοπούτα. Γιατί είναι ερωτευμένη με το παλικάρι όχι με το παραμύθι. Θέλει εκείνον, όχι το γοβάκι και τη νεραϊδόσκονη που συνεπάγεται ο ερχομός του.

Η Αργυρώ Πιπίνη γράφει ένα ποιητικό παραμύθι κι η Μαργετίνα γράμματα στον αγαπημένο της γιατί ερωτεύτηκαν αληθινά κι όχι γιατί ονειρεύονται να ζήσουν κάποτε τον έρωτα που ζήλεψαν ή διάβασαν στα ποιήματα.

Κι οι πινελιές της Μάριας Μπαχά; Μήπως είναι προσχέδια που βιάστηκαν να τελειώσουν μόνα τον εαυτό τους μέσα σε ένα δημιουργικό παροξυσμό την ώρα που έλειπε η εικονογράφος. Ή μήπως μια πιο παιδική και μοντέρνα έκδοση του fauve;

Μη fauve-άστε! Η εικονογράφηση της Μάριας είναι μάλλον ό,τι πλησιέστερο στην άγρια πραγματικότητα. Και μπορείς να ζήσεις μια υπέροχη ζωή μέσα στην άγρια πραγματικότητα. Αρκεί να μην περιμένεις να γίνει η κολοκύθα σου κόκκινη ferrari και να πεις εγκαίρως ένα ευγενές “αντίο” σε ό,τι σε τραβάει πίσω.